Η ΥΠΟΘΗΚΗ

η θυσία

Στον μόνιμο ίσκιο του δάσους

το βήμα χάθηκε πριν το μεσημέρι το τέρας

είχε δαγκώσει όλες τις φωνές

και πρόβαλλε νικητής στο ξέφωτο,

εκεί, περίμενε η θυσία , έγχρωμη και συμπαγής,

όπως ο χρόνος,

μεθυσμένη από την ανάγκη για καθαρή ζωή

πρόταξε την υπερηφάνεια της με ύφος μελλοθάνατου

-γλέντησε ο χάρος στην κόχη,

χάραξε όλα τα χωριά

τρόμαξε όλα τα βουνά

και τα ποτάμια γέμισαν ντροπή-

άστραψε η μάνα μπροστά στον επερχόμενο,

άφησε τα νιάτα της υποθήκη

και πέταξε μαζί με τα άλλα πουλιά

στον ίλιγγο της αιωνιότητας

δεν υπάρχει μάταιος θάνατος για τον σκλαβωμένο

το δισάκι του, στον ώμο είναι πάντοτε βαρύ,

γεμάτο πόνο και πάθος για την ελευθερία.

Αλέξης Ντάσιος