Linkshttps://www.facebook.com/groups/1230973066922364/

Tuesday, July 11, 2017

Διώξε τα περιττά βάρη!




          Γεννηθήκαμε και μεγαλώνουμε σε μία κοινωνία με πρέπει και μη, με όλους αυτούς τους άτυπους καθωσπρεπισμούς και χάσαμε τον εαυτό μας. Ξεχάσαμε να κάνουμε αυτό που είναι το πιο σημαντικό απ όλα, να ζήσουμε! και πως θα το καταφέρουμε; Μα με το να μάθουμε κυρίως πρώτα τον εαυτό μας. Πάντοτε αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν εμείς οι άνθρωποι να δημιουργήσαμε μια κοινωνία που μας φιμώνει, μας πιέζει και ποτέ μα ποτέ δεν μας αφήνει να γίνουμε ευτυχισμένοι; Πως είναι δυνατον εμείς οι ίδιοι να έχουμε δημιουργήσει μια τέτοια παγίδα στη ζωή μας και δεν φροντίσαμε πρώτα να μάθουμε για εμάς; Ακόμη και τα θέλω μας είναι μέσα στο ψέμα και σε ότι μας επέβαλλαν οι γύρω, γι αυτό και πάντοτε έχουμε το αίσθημα του ανικανοποίητου και της μιζέριας.
       Ψάχνουμε να απαλύνουμε τον πόνο μας μέσα απο όμορφες φράσεις περι φιλοσοφίας ζωής με μικρές μόνο στιγμές ευτυχίας στη ζωή μας που εάν παρατηρήσουμε θα δούμε ότι απόλυτα ευτυχισμένοι είμαστε μόνο όταν αφήνουμε "εκείνον" να μας οδηγήσει. Σε όλους λίγο πολύ φτάνει κάποια στιγμή που στο ταξίδι της ζωής μας χτυπάει ένα καμπανάκι άλλοτε με τραγικό τρόπο και άλλοτε με λιγότερο, για να αντιληφθούμε ότι δεν είναι έτσι όπως τελικά μας τα έμαθαν και φυσικά για λίγο καιρό αναθεωρούμε και πάλι όμως πλανιόμαστε στη μιζέρια και στα πρέπει. Αυτά και μόνο αυτά είναι τα περιττά βάρη που πρέπει όλοι να αποβάλλουμε, άμεσα και αποτελεσματικά!
     Μια ζωή βάρη και κάθε φορά όσο μεγαλώνουμε προσθέτουμε και ένα ακόμη και τότε εμείς κοντένουμε και δεν έχουμε την δυνατότητα να δούμε ούτε καν την όψη μας, την ψυχή μας, τους γύρω μας. Και το τραγικό είναι ότι προσπαθούμε και τα κρατάμε τόσο γερά σα να φοβόμαστε να μην μας πέσουν και χάσουμε κάτι που είναι το μόνο εμπόδιο για να προχωρήσουμε, ακόμη κι εάν κάποιος θελήσει να μας απλώσει το χέρι δεν θα μπορέσουμε καν να το ανταποδώσουμε γιατί αυτό που μας αγχώνει είναι να τα κρατάμε γερά. Κι έτσι έχουμε φτάσει να έχουμε δημιουργήσει εμείς οι ίδιοι μια κοινωνία με σκυθρωπά και χαμηλωμένα πρόσωπα, που πλέον έχουμε τόσο καλά εκπαιδευτεί που ζούμε μηχανικά σαν μια μορφή ρομπότ. Δίχως ψυχή και το κυριώτερο φοβισμένοι.
     Κι ενώ όλοι κρατάμε γερά την δυστυχία μας, το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι είμαστε τόσο τυφλοί που προσπαθούμε μέσα απο υλικά αγαθά να νιώσουμε δυνατοί και καλύτεροι απο τον άλλο. Πόσο ουτοπικό και συνάμα πόσο μίζερο! Το να φιλοσοφείς μπορεί να βοηθάει πολλές φορές όπως ακόμη και να ζείς γήινα με ότι συνεπάγεται αυτό, με τα αρνητικά και με τα θετικά του στοιχεία, μα όταν φτάνουμε να αντιλαμβανόμαστε την ομορφιά της ζωής στα δύσκολα ίσως εκεί να είναι το λάθος.
      Όχι, πρέπει να χαιρόμαστε και να παραδεχόμαστε ότι όλοι ζούμε αυτό το θαύμα, που λέγεται ζωή και είναι η μόνη που δεν φταίει με το να της συμπεριφερόμαστε έτσι. Ποτέ δεν μας δίδαξε την δυστυχία, ούτε καν κανόνες δεν μας επέβαλλε, ενώ αντιθέτως εμείς δεν την εκτιμήσαμε και την μυήσαμε σε μια μαρτυρική και ανώφελη κοινωνία. Και παρόλο που λένε ότι η επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως, θεωρώ ότι αρκετά μάθαμε και διδαχθήκαμε και απο την ιστορία και απο την ζωή μας, επιτέλους ας πάψουμε να επαναλαμβανόμαστε απλώς και ας μάθουμε να ζούμε!


                                                                                                              Ευαγγελία Ανδρέου.

No comments:

Post a Comment