Το τελευταίο διάστημα παρατηρώ τους ανθρώπους, περισσότερο απο απόσταση διότι θέλω να αποκτήσω μια πιο σφαιρική και ταυτόχρονα τολμηρή άποψη για την κοινωνία. Αισθάνομαι σαν τον βασιλέα των Περσών Ξέρξη, που κάθεται στον θρόνο του αναπαυτικά και παρακολουθεί απο το βουνό, την σφοδρότητα της μάχης κάτω στον κάμπο,των δακρύων, του χάους,των ηρώων και του αποτρόπαιου μελλούμενου.Πρέπει να συναντηθώ με την ροπή της μάχης. Να κατανοήσω την συνείδηση της δραστηριότητας.Εάν επιτυγχάνεται δηλαδή ο σκοπός, ανεξάρτητα του αποτελέσματος. Να εισέλθω στην ψυχολογία των επιχειρημάτων όλων των αντιμαχόμενων πλευρών, ώστε να τεκμηριώσω την ελεύθερη γνώμη του παρατηρητή που δρά μακριά απο την υπεκφυγή του συμφέροντος.
Η μάχη αναφέρεται σε πόλεμο αξιών. Ίσως να πρόκειται για έναν μηχανισμό αυτοίασης της κοινωνίας. Του παλιού τρόπου ζωής. Καταστροφή που φέρνει μελλοντικά,παραγωγή,ανάπτυξη.'Οπως οταν ο αγρότης βάζει φωτιά στο χωράφι, για να κάψει την παλαιά σπορά ώστε να φυτέψει ττη νέα. Εξατομικευμένα η πόλεμος των αξιών είναι μια συμφόρηση διάφορων αλληλένδετων εννοιών,πράξεων και δεδομένων οι οποίες διαχωρίζονται ως προς την αλήθεια και αντιστρόφως ανάλογα με την λογική και την πραγματικότητα. Η δυσκολία δηλαδή του ανθρώπου να πράξει το πραγματικό καλό και να αποκαλύψει την αλήθεια.
Η στρέβλωση αυτών προκαλείται σαφώς, λόγω του δογματισμού που αναπτύσει το άτομο ξεχωριστά,μια ομάδα ανθρώπων, η κοινωνία ακόμα και ένα ολόκληρο έθνος, μια κυβέρνηση. Η πίστη του ψέμματος.Όταν ο εκφραστής, ο εφευρέτης του ψεύδος πιστεύει ότι είναι εκείνο αντικατόπτριζει την πραγματικότητα. Μια εγωπαθής παγίδα που πέφτουν συνήθως η πολιτικοί. Η παρακμάζουσα προκοπή των εξουσιών.Φοβούνται, δειλιάζουν μπροστά στην αποκάλυψη της αλήθειας.
Ο φόβος του καλού χωρίχεται σε δυο έννοιες.Η πρώτη σχετίζεται με τον φόβο του ατόμου να πράττει το καλό. Η δεύτερη έχει μια έννοια πιο αφαιρετική και λόγια, διότι καλείται να απάντησει στις φοβίες του ίδιου του καλού ως οντότητα αγάπης.Εκείνοι που φοβούνται να πράξουν το καλό είναι άτομα που έχουν κοινωνική γνώση. Ξέρουν να ακολουθήσουν τον επίμοχθο δρόμο της αγάπης. Ωστόσο οι δογματισμοί, οι ιδεοληψίες, οι προσωπικές αγκυλώσεις, στρέφουν τον άνθρωπο να ενεργεί συμφεροντολογικά, εγωπαθητικά και κατα βάση ηλιθιοδώς. Αφού στο βάθος του χρόνου τα αποτελέσματα επιστρέφουν στον θύτη,επιταχγυμένα και εμπλουτισμένα με το συνειδητό πλέγμα της φύσης που ορίζει ακραιφνώς τα πράγματα.
Φυλακισμένοι άνθρωποι που βρήκαν διέξοδο στο ξέφωτο του τεχνολογικού πολιτισμού που αναπτύχθηκε ραγδαία την τελευταία δεκαετία.Ανακαλυψαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Ταυτόχρονα προέβαλλαν την κοινωνική και γνωσική τους αποξένωση. Απαιδαγώγητοι και στριμωγμένοι στην θαλπωρή της ευκολίας, αδυνατούν να κατανοήσουν την ύπαρξη της διαφορετικότητας,η οποία διέπει τον κόσμο και επιτρέπει αυτη καθ΄αυτη την ύπαρξη ζωής. Δόθηκε η ευκαιρία στους συγκεκριμένους ανθρώπους να γνωστοποιήσουν την προσωπική τους αλήθεια μέσα απο την κοινωνική διαδικτυακή, κριτική.Ανώνυμα ή με ψεύτικο προφίλ ακόμα και επώνυμα εκσφεντονίζουν βέλη κακίας στον οποιονδήποτε χωρίς αιδώ. Η κακία που εμπεριέχουν οι απόψεις σχετίζονται άμεσα με τον φόβο να πράξουν ή να ομολογήσουν το καλό. Τούτο μεταφράζεται με απόλυτο τρόπο στο πλήθος των επαίσχυντων πράξεων που έρχονται τελευταία στο φώς της επικαιρότητας.Δολοφονίες, βιασμοί, άγριες επιθέσεις απο άνθρωπο σε άνθρωπο,κακοποιήσεις ζώων και κάθε λογής επιθέσεις και βανδαλισμοί πρός όλες τις κατευθύνσεις.Μάλιστα κάποιοι που προβαίνουν σε τέτοιες ανίαρες πράξεις,φωτογραφίζουν, βιντεοσκοπούν και παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των ενεργειών τους στα διάφορα δίκτυα ως τρόπαια-αποτρόπαια. Χωρίς ενδοιασμούς και με σφοδρότητα ανώμαλης ορθότητας. (Στρεβλή διευθέτηση των πραγμάτων). Το χειρότερο με τους βασανιστές είναι πως ηδονίζονται με την αδυναμία αντίδρασης των θυμάτων,ενώ συνάμα εξασκούνται σε νέες μεθόδους επιβουλής του μυαλού και του σώματος παίρνοντας ως αντάλλαγμα ευχαρίστησης,την απόγνωση,το βλέμα,το δάκρυ,το αίμα,το ουρλιαχτό και τελικά τον ρόγχο.
Χάσαμε την αγάπη. Λείπει το καλό. Αγνοείται το σωστό. Το καλό δεν είναι ενα δογματικό συστατικό της ζωής που επιβάλλεται να ακολουθηθεί απο το άτομο αλλά μια φυσική αναγέννηση των πραγμάτων,της φύσης του ανθρώπου, επειδή είναι το μόνο όν που κατέχει το προνόμιο της νόησης και δεν ενεργεί μόνο ως θήραμα ή κυνηγός όπως οι υπόλοιποι ζωντανοί οργανισμοί.Αντιλαμβάνεται,ορίζει,συμπονεί έχει ενδοιασμούς και δεν ορίζεται μόνο απο το αίσθημα της αυτοσυντήρησης.Όταν συμβαίνει το αντίθετο τότε ασχημονεί κατά της φύσης και χαρακτηρίζεται το ελαφρύτερο ως κατάπτυστος. Εκείνο λοιπόν που χρειάζεται είναι να σώσουμε και να διαδώσουμε όλοι,την αγάπη. Να χαλιναγωγίσουμε τα επιτακτικά θέλω, τις απαιτήσεις μας και να αντικρύσουμε τη ζωή με το βλέμα του απέναντι, με τα μάτια του πλησίον.Χρειάζεται να αντισταθούμε σε εκείνους που προσπαθούν να επιβληθούν με τη βία.Αγωνιζόμενοι με αγάπη και αποζητώντας το καλό θα μπορέσουμε να κατακτήσουμε την ελευθερία που είναι το ύψιστο αγαθό.
Αλέξης Ντάσιος.
Βιογραφικό Σημείωμα του Ποιητή Αλέξη Ντάσιου:
Ξεκινώντας ήδη απο τα 11 του χρόνια γράφοντας ποιήματα έχει φτάσει τώρα πλέον στα 39 του χρόνια να έχει μια συλλογή απο τα έργα του αναρίθμητης αξίας που σύντομα θα έχουμε τη χαρά να μας παρουσιάσει την ποιητική του συλλογή. Παράλληλα έχει εργαστεί ως σκηνοθέτης συμμετέχοντας σε πολλές θεατρικές παραστάσεις καθώς και έχει διδάξει σε διάφορα θεατρικά εργαστήρια. Επίσης στην καλλιτεχνική του φαρέτρα εκτός απο ποιητικές συλλογές και θεατρικά του έργα μετρά και πολυάρριθμες ταινίες ως σκηνοθέτης αλλά και στη θέση της συμπαραγωγής.
No comments:
Post a Comment